การแสดงที่อยู่ในกรอบของคำว่า “นาฏศิลป์พื้นบ้านอีสาน” มีด้วยกันหลายอย่าง โดยหมอลำก็เป็นนาฏศิลป์ประเภทหนึ่ง นอกจากนั้น ยังประกอบด้วยการฟ้อน เซิ้ง เต้น และเรือม หรือการฟ้อนรำของชาวอีสานใต้ ซึ่งเป็นการแสดงให้ความบันเทิง ความสนุกสนาน และเพื่อพิธีกรรมในงานต่าง ๆ ทั้งนี้ นาฏศิลป์พื้นบ้านอีสาน กล่าวเฉพาะการฟ้อนรำทำเพลง ไม่รวมการแสดงที่เป็นมหรสพ มีดังนี้
การเซิ้ง
เป็นการแสดงฟ้อนรำและร้องประกอบดนตรี ส่วนใหญ่เน้นความรื่นเริงสนุกสนาน เช่นเดียวกับการเล่นเกมในเว็บไซต์ 188bet ซึ่งคอเกมหลายคนเข้าไปเล่นเพื่อความสนุกเพลิดเพลิน โดยเว็บไซต์นี้เข้าง่ายและสะดวก เนื่องจากมีการจัดทำทางเข้า 188bet สำรอง ไว้อำนวยความสะดวกแก่นักเล่นเกม หลายช่องทางด้วยกัน ทั้งนี้ สำหรับการเซิ้ง มีด้วยกันหลายประเภท เช่น
- เซิ้งบั้งไฟ เป็นการฟ้อนรำประกอบดนตรีและการร้องเพื่อขอฝนในงานบุญบั้งไฟ
- เซิ้งกระติบข้าว เป็นการฟ้อนรำพัฒนามาจากการเซิ้งบั้งไฟ นักแสดงเป็นผู้หญิง มีท่าฟ้อนรำหลากหลายท่าประกอบดนตรีจังหวะสนุกเร้าใจ
- เซิ้งโปงลาง เป็นการฟ้อนรำในจังหวะที่สนุกสนานและงดงาม นักแสดงมีทั้งหญิงและชาย
- เซิ้งนางแมว เป็นการฟ้อนรำในพิธีแห่นางแมวขอฝน
- เซิ้งแม่นางด้ง เป็นการฟ้อนรำในพิธีแห่แม่นางด้งขอฝน
- เซิ้งผีโขน เป็นการละเล่นในงานบุญมหาชาติประจำปี
การฟ้อนรำ
กล่าวเฉพาะการฟ้อนรำพื้นบ้านอีสานส่วนหนึ่งที่เน้นศิลปะความอ่อนช้อยงดงาม มีดังนี้
- การฟ้อนชุดโบราณคดี เช่น ระบำบ้านเชียง ระบำพนมรุ้ง และรำศรีโคตรบูรณ์
- การฟ้อนชุดชุมนุมเผ่า เช่น ฟ้อนผู้ไท ฟ้อนเผ่าไทภูพาน เผ่าไทโคราช และเผ่าไทบุรีรัมย์
- การฟ้อนอิงวรรณกรรม เช่น ฟ้อนสังข์ศิลป์ไซและมโนห์ราเล่นน้ำ
- การฟ้อนเซ่นสรวงบูชา เช่น ฟ้อนผีฟ้า ฟ้อนแถบลาน รำบายศรี และฟ้อนไทดำ